Internaat 'Hof Ten Bos' Brasschaat


TV Zed

Internaat 'Hof Ten Bos' Brasschaat buitenaanzicht (vergrote weergave in fotogalerij)

Foto's: Michael De Lausnay

  • Internaat 'Hof Ten Bos' Brasschaat buitenaanzicht
  • Internaat 'Hof Ten Bos' Brasschaat exterieur
  • Internaat 'Hof Ten Bos' Brasschaat buitenaanzicht
  • Internaat 'Hof Ten Bos' Brasschaat buitenaanzicht
  • Internaat 'Hof Ten Bos' Brasschaat buitenaanzicht
  • Internaat 'Hof Ten Bos' Brasschaat interieur
  •  
  •  
  •  
  • Status:

    Realisatie

  • Onderwijs type:

    GO! onderwijs

  • Adres:

    Lage Kaart 538, 2930 Brasschaat

  • Opdrachtgever:

    GO! Gemeenschapsonderwijs

  • Wedstrijd:

    Open Oproep 1

  • Programma:

    Uitbreiding bestaand internaatsgebouw

  • Oppervlakte:

    517m2

  • Aantal klassen:

    27 individuele kamers, 3 kamers voor 4 personen


landschappelijke uitbreiding bij een modernistisch gebouw

Het bestaande gebouw op de site werd gebouwd in 1937 naar ontwerp van de bekende Antwerpse architect Léon Stynen als een vakantieoord voor kinderen in de strijd tegen tuberculose. Het gebouw wordt nu gebruikt als internaat voor leerlingen van het Gemeenschapsonderwijs van diverse scholen in de nabije omgeving.

Op het beboste domein bevindt zich achteraan een ouder landhuis. De oude villa kon uit overwegingen van brandveiligheid niet meer voor nachtvertrekken worden gebruikt. Voor de meisjes, die ondertussen een tijdje in containers hun slaapkamers hadden, moest daarom een nieuwe vleugel worden aangebouwd. In het beschermde sanatoriumgebouw zijn in de oude slaapzalen individuele kamers voor de jongens ingericht. Er gaat ook hier veel aandacht naar de brandveiligheid. De open, stalen trap die rechtstreeks uitkomt in de gemeenschappelijke ruimte is niet vanzelfsprekend uit het oogpunt van brandveiligheid. De openheid is wel een intrinsieke kwaliteit en een waardevol kenmerk van het beschermde gebouw. Het gebouw is transparant en het interieur is zeer licht. In het hoofdgebouw bevinden zich de gemeenschappelijke ontspanningsruimten en de eetzaal. Er gaan dus enkel activiteiten overdag door.

De uitbreiding zoekt een dialoog met het gebouw van Stynen door middel van een dynamische ogende structuur. Een reeks van naast elkaar geplaatste betonnen portieken, die driedimensionaal met elkaar verbonden zijn door een horizontale balk aan de kroonlijst of aan de plint van het gebouw, ritmeren de gevel en vormen een speels antwoord op de rationele kolommenstructuur en de vrije plattegrond van Léon Stynen. De uitbreiding betreft twee vleugels parallel aan de oorspronkelijke voorbouw en haaks op de latere aanbouw. Hierdoor ontstaan interessante binnengebieden waar nieuw en oud elkaar ontmoeten.

De vleugel voor de jongste kinderen heeft één bouwlaag met aan één zijde van de gang een reeks kamers, telkens voor vier kinderen. De vleugel voor de groten heeft twee bouwlagen en kamers aan beide zijden van de gang. De individuele kamers kunnen per twee via schuifdeuren met elkaar verbonden worden. De gangen in de nieuwe vleugels eindigen beide op een beglaasde deur, die uitzicht biedt op de omgeving. De gangen vormen een as die het bestaande gebouw doorklieft. De nieuwe vleugels zijn niet tegen het bestaande gebouw aangebouwd, maar door glazen gangen ermee verbonden. Daardoor en door de grote glazen gevelpartijen ontstaan overal interessante doorzichten. Men kan zich gemakkelijk oriënteren in het gebouw en de mooie bosrijke omgeving is overal in het interieur aanwezig.